کاربرد و مصارف مواد شیمیایی در صنایع غذایی

امروزه تولید انواع مواد غذایی به شکلی با مواد شیمیایی در ارتباط می باشد خصوصاً برای تامین کنندگان مواد اولیه، بنابراین مواد شیمیایی در صنایع غذایی برای هر کشوری می تواند از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد.

غذاهایی که در جعبه یا کیسه به بازار عرضه می شوند تقریباً همیشه حاوی مواد افزودنی غذایی در پوشش مواد شیمیایی هستند که بر روی غذا در اشکال مختلف تأثیر می گذارد

 افزودنی ها می توانند غذا را خوش طعم تر کنند، عمر مفید را افزایش دهند، کالری کلی یا محتوای چربی را کاهش دهند، ارزش غذایی را اضافه کنند، امولسیون کننده، رنگ یا بافت غذا را تغییر دهند، یا ترکیبی از این ها و عملکردهای دیگر.

امولسیفیکیشن

بدون مواد شیمیایی افزوده شده، بسیاری از غذاها و مایعات ناخوشایند خواهند بود. امولسیفایرهایی مانند صمغ عربی، لسیتین، نمک و سدیم هگزامتافسفات بافت و طعم را با هر لقمه حفظ می کنند.

امولسیفایرها همچنین از تشکیل کریستال های یخ در غذاهای منجمد یا انعقاد قند در غذاهای پخته شده جلوگیری می کنند و حجم محصولات پخته شده را افزایش می دهند.

بسیاری از امولسیفایرها به عنوان تثبیت کننده یا غلیظ کننده عمل می کنند، مانند صمغ، نشاسته و پروتئین.

افزودنی خوراکی

بسیاری از مواد مغذی طبیعی در طول تولید مواد غذایی به دلیل اقدامات مکانیکی مانند گرما و انجماد از بین می روند. افزودن مواد مغذی از دست رفته یا تقویت ارزش غذایی غذاها از سال 1924 زمانی که نمک برای جلوگیری از گواتر یددار شد، اتفاق افتاد.

افزودن ویتامین ها به شدت سلامت میلیون ها نفر را بهبود بخشیده است. به عنوان مثال، ویتامین B موجود در غلات نوزاد به جلوگیری از کم خونی کمک می کند، شیر غنی شده با ویتامین D به جلوگیری از راشیتیسم کمک می کند، و اسید فولیک - که اغلب به آرد اضافه می شود - برای جلوگیری از نقص مادرزادی برای زنان باردار توصیه می شود. فیبر، اسید لینولئیک و مواد معدنی دیگر افزودنی هایی هستند که معمولاً با غذاهای بسته بندی شده ترکیب می شوند.

نگهدارنده

به نظر می رسد استفاده از آنتی اکسیدان ها و ضد میکروبی ها در صنایع غذایی امروزی عقل سلیم است. هر دو افزودنی غذاها را برای مدت طولانی تازه تر و پایدارتر نگه می دارند.

آنتی اکسیدان ها عبارتند از ویتامین E و مشتقات آن، هیدروکسی آنیزول بوتیله (BHA) و هیدروکسی تولوئن بوتیله. ضد میکروبی‌ها شامل اسیدها (استیک، پروپیونیک، سوربیک)، نیترات ها، نیتریت ها و سولفیت ها هستند.

طعم دهنده، رنگ و بافت

با فرآوری غذا، ممکن است برخی از رنگدانه ها تجزیه شوند. افزودن مواد شیمیایی باعث ایجاد رنگ با تنوع کمتر و جذابیت بیشتر می شود. طعم و بو هر دو واکنش های شیمیایی هستند.

وقتی مواد شیمیایی خاصی به غذاها و نوشیدنی ها اضافه می شود، حس چشایی و بویایی به خوبی واکنش نشان می دهد. در حال حاضر بیش از 1200 طعم مختلف برای غذاها موجود است.

 ادویه جات ترشی جات، شکر، نمک و اسید مرکبات همگی طعم های مطبوعی هستند. برخی از غذاها، مانند دسرها یا مرباهای منجمد، بافت خاصی دارند که عموماً با کمک مواد شیمیایی ایجاد می شود.

بسیاری از مواد غذایی بافت دهنده، از جمله صمغ گوار و زانتان، پکتین و آب پنیر، اغلب برای تقویت ترکیب غذاها استفاده می شوند.